Op vrijdag 22 november 2024 mocht Maasbree herdenken dat het 80 jaar geleden bevrijd werd door de Engelse divisie ‘Polar Bears’. Vanwege de slechte weersomstandigheden vond een gedeelte van de ceremonie in de kerk plaats. Naderhand werd de kranslegging op het kerkhof gedaan.
De Stichting Kunst en Cultuur Maasbree wil iedereen bedanken voor de belangstelling en zeker de gasten uit Engeland die dankzij de adoptant een bezoek brachten aan het graf van hun grootouders.
Bekijk het verhaal van een adoptant!
Hartelijk welkom bij de 80-jarige herdenking van de bevrijding van Maasbree.
Toen men mij bij de voorbereiding van 80 jaar vrijheid vroeg: “Kun jij iets vertellen hoe het hier vroeger was?”, was dat geen probleem. Als kind kwamen we vroeger hier heel vaak in deze tijd van het jaar op het kerkhof beukennootjes zoeken. Het kerkhof zag er toen heel anders uit. Dat verhaal wil ik ook jullie niet onthouden.
Maar ik kreeg later van iemand een vraag : “Weet jij iets over…” en ik kreeg een naam van een omgekomen Engelse soldaat. Ik heb die soldaat opgezocht en ik kon vertellen dat deze jongeman omgekomen was tussen Maasbree en Koningslust. En zijn eerste graf was ook in Koningslust.
Voordat de bevrijders Maasbree bereikten zijn er van Koningslust naar Maasbree nog vele jonge mannen omgekomen. Van Koningslust naar Maasbree via Potdee, Heldense weg en Laar stootte men op nog vele Duitsers en met steun van een Duits vliegtuig vielen er onder de Engelse militairen vele doden.
Ik raakte diep geschokt toen ik al deze namen zag en daarbij hun leeftijd zag staan. Ik wil aan alle die ons bevrijding brachten onze dank zeggen, want we mogen ze niet vergeten, hun namen zullen we moeten blijven noemen. Ik wil u dan ook een aantal namen oplezen uit de lijst van 38 namen, jongens die begraven zijn in Koningslust, ze waren op weg naar Maasbree:
Stoker 30 jaar//Matthews 24 jaar // Donnelly 22 jaar //Chapman 28 jaar Fairhurst 25 jaar // Hassels 18 jaar /// Pledger 20 jaar // Chafer 28 jaar
Geschokt was ik dat zoveel jonge mannen met een heel leven voor zich, ons kwamen bevrijden. Ik zou u willen vragen straks bij het hoornsignaal en de minuut stilte, gedenk ook al die andere wiens naam nu niet genoemd zijn. Ze hebben aan u en mij de kans gegeven om te werken aan een wereld van vrede.
Na 80 jaar terugkijken: Hoe zag Maasbree er toen uit. Vooral de plek waar we nu staan om onze bevrijding en onze bevrijders te herdenken en onze dankbaarheid te tonen. Het kerkhof zag er heel anders uit dan nu. Het was helemaal ommuurd en hier waar nu de twee beelden staan was een calvarieberg met een grafkelder waarin een beeld van de dode Christus lag.
De beelden van Maria en Johannes en het kruis stonden boven op de Calvarieberg. Verder was het kerkhof verdeeld in vier vakken. Vak 1 voor hen die een monumentale grafzerk plaatsten. Het andere vak was voor de gewone burgers. De andere twee vakken waren tot voor de oorlogsjaren kale vlaktes.
Vlak hier achter ons, achter de Engelse graven, daar waren in de oorlogsdagen 63 Duitse soldaten begraven. Al deze Duitse soldaten zijn onder pastoor Nabben hier begraven. De Duitsers waren katholiek en wilden op een RK kerkhof begraven worden in een gezegend graf. Alleen in graf no 57 lag een Engelse soldaat. Deze was tussen de Duitse soldaten begraven.
Nadat de Duitse soldaten naar Ysselsteyn naar het Duitse Friedhof zijn herbegraven, bleef het ene graf van de Engelse soldaat hier achter graf no 57. Luitenant Pear, dit was het graf van die Engelse soldaat. Deze soldaat is omgekomen in de buurt van Liessel bij een tankongeluk. Hij is door de Duitsers meegenomen en in Maasbree tussen de andere Duitse soldaten begraven.
De eerste vijf graven zijn onze bevrijders, jongens van het legeronderdeel de Polar Bears. Deze trokken op 22 november ’s morgens Maasbree binnen.
Aan Burgemeester Janssens hebben we te danken dat dit stukje Engeland hier is ontstaan. Ook heeft hij vergunning gekregen om het graf no 57 van Luitenant Pear te verplaatsen, en zo is er nu een grafzerk van 6 Engelse soldaten.
Ook is de gemeente verplicht om een consul aan te stellen die toezicht houdt op dat stukje Engeland. Deze functie is jarenlang door Piet Selen uitgeoefend en nu onder gemeente Peel en Maas is aangesteld de heer Arno Linssen. We mogen aan de graven niets veranderen, we hebben toestemming om bij gelegenheden fotoplaatjes en snijbloemen te plaatsen . Ook de adoptanten kennen deze regels en plaatsen als tussenschakel voor de nabestaande geregeld bloemen, hiervoor onze hartelijke dank.
Het gehele onderhoud staat onder toezicht van de Engelse Oorlogsgraven Stichting.
Nogmaals wil ik aangeven de uitzonderlijke plek die er in Maasbree is. Een stukje Engeland. Waar enkelen van onze bevrijders zijn begraven. Aan hen, onze bevrijders, willen we dan ook extra eer bewijzen.
Alle andere Engelse soldaten die in Maasbree zijn omgekomen zijn overgeplaatst naar het Engelse kerkhof in Venray. Er waren op diverse plekken in Maasbree in totaal 75 Engelse soldaten begraven, onder andere in ’t Rooth, Lange Hei en in het dorp. We kunnen deze bezoeken in Venray.
Voor hen die belangstelling hebben, is er een lijst beschikbaar, waarop staat waar elke soldaat is herbegraven in Venray. Ook waren er nog 4 Amerikaanse soldaten hier begraven en die zijn overgebracht naar Margraten. Verder nog een Franse soldaat die is herbegraven in Kapelle Zeeland.
Maar ook bijzondere aandacht voor de enige Nederlandse soldaat die hier zijn graf heeft. Wiel Vullings een jonge Nederlandse soldaat uit Maasbree. Hij stierf op 14 december 1944 toen hij op wacht stond bij een mijnenveld op de kruising Baarlosestraat/ Provinciale weg. Hij werd door een granaatscherf getroffen.
Verder kwam er voor enkele mensen uit Maasbree en uit Peel en Maas de bevrijding een poos later. Ze waren door de Duitsers afgevoerd en als arbeidsinzet in Duitsland te werk gesteld. Sommige hebben de ontberingen in Duitsland niet overleefd. Ook hen willen we herdenken.
Hopende dat ik met mijn verhaal heb bijgedragen dat we dankbaar moeten blijven tonen, en dat Maasbree een uitzonderlijke positie heeft.
Ik wil ook de adoptanten bedanken die regelmatig zorgen voor bloemen op hun geadopteerd graf en de contacten die ze onderhouden met de familie in Engeland. Onze oprechte dank.
