Door: Don Eickes
‘De Britse’, wie is dat nou eigenlijk? In deze serie blogs is het al een aantal keren gegaan over de identiteit van Bree en het cultureel erfgoed. En volgens mij mag hierbij de muzikale noot niet ontbreken.
Want mijn zoektocht naar de juiste woorden voor deze blog, kwam ik tot de conclusie dat Maasbree een bijna ontelbare hoeveelheid en enorm rijke geschiedenis aan muzikale initiatieven, evenementen en formaties kent. Dus zet een lekker muziekje aan op de achtergrond en duik mee in de geschiedenis: dit is wat muzikaal Bree zo bijzonder maakt. Toen, en nu.
Talent, organisatie & lef
Wanneer ik met mensen uit andere dorpen spreek, wordt er vrijwel altijd met bewondering -en een tikkie jaloezie- gesproken over het muzikale en artistieke ondernemerschap van Maasbree. Dan ben ik altijd nog nét even wat trotser op mijn dorp en onze mensen. Maar wat maakt dat Maasbree zo’n vruchtbare grond heeft voor muzikanten en artiesten?
In eerdere blogs las je al dat het ‘de Britse’ niet ontbreekt aan gemeenschapszin, organisatorisch talent en creativiteit. Dat uit zich als het om muziek gaat in de vele bands, koren, kapellen en dj-formaties uit ons dorp. Maar om dit talent te kunnen laten horen, is er letterlijk een podium nodig. En dat is misschien wel hetgeen waar wij als Britse het meest trots op mogen zijn: het lef om te durven organiseren en beginnend talent kansen te bieden. Dat is wat mij betreft een belangrijk kenmerk van de Britse identiteit.
Live in ‘t Maf
Deze muzikale gemeenschap in Maasbree is geleidelijk ontstaan. En om dat uit te leggen, duiken we in een kort stukje geschiedenis. Met name in die van één stichting, die onlosmakelijk verbonden is met muziek in Maasbree. Je raadt het al: het Mafcentrum.
Dat begon allemaal toen in 1970 het kippenhok van Vic Geurts uitgroeide tot café De Haan. Twee jaar later vonden hier de eerste concerten plaats. Ze maakten furore met het programmeren van livemuziek en het organiseren allerlei creatieve initiatieven. Wist je dat in het Mafcentrum de eerste 15 jaar meer dan 250 concerten gehouden werden? Denk aan Police, Sex Pistols, Normaal, Rowwen Hèze en Doe Maar. Deze zaal werd -terecht- bestempeld als het Paradiso van het zuiden.
Gepast chauvinisme
Die grote namen zijn tof, maar al snel ontstaat er bij de Britse gemeenschap een onstilbare honger om zelf het podium te bestijgen. In 1978 wordt het ‘Parodistenfestival’ in het leven geroepen: een grote playbackshow die volle zalen trok. Eén Maasbreese formatie haalde zelfs nog de landelijke TV. Namelijk in de finale van Henny Huismans playbackshow, met hun persiflage ‘Kid Creole and the Coconuts’: wie kent ze niet.
Halverwege de jaren ‘80 speelt hier voor het eerst een échte Britse formatie, uiteraard groot geworden in de krochten van het Mafcentrum. Deze band heette ‘Trouwens’ en zou later uitgroeien tot de welbekende Celtic Soulbrothers. Ook koos de organisatie van de Ossefeesten er in deze periode voor om steeds meer lokale muzikanten te programmeren. Hier lijkt dus een lichte vorm van ‘Maasbrees chauvinisme’ te ontstaan.
Ongekende aanwas
Deze trots over eigen talent groeide in 1992 verder uit tot het ‘Debutantenfestival’. Geen playback meer, maar livemuziek. Hierbij kreeg iedereen met uiteenlopende ervaring de kans om zelfgekozen liedjes te zingen of te performen, mét Britse begeleidingsband. Later werd dit ook georganiseerd voor de jeugd onder de 15 jaar, bekend als ‘Neet te Bang’. Waarom dit van zo’n meerwaarde is voor de muzikale gemeenschap? Ten eerste kon iedereen in het dorp meedoen – en deed dat ook. Op de tweede plaats hadden beide initiatieven hun eigen Britse begeleidingsband, waarbij de jongeren leerden van de ‘ouwe lullen’. Zo ontstond er een doorstroomsysteem en bleef er aanwas van nieuwe muzikanten komen.
Podiumbeesten
Al deze creatieve en vermakelijke initiatieven leidden tot een gigantische pool van mensen die een instrument bespelen, zangtalent hebben, podiumbeesten zijn of die anderszins (durven te) entertainen. In 2005 ontstond hierdoor Saturday Night Live (SNL): een evenement waarbij grote groepen muzikanten in wisselende samenstellingen muziek maken in een avondvullende show. Dit wordt tot op heden georganiseerd. Noteer 21 december 2024 maar alvast in je agenda.
Mee met de tijd
Zoals livemuziek verandert in elektronische muziek, verandert het muzikale landschap van Maasbree mee. DJ-formaties als NFN records en de Sugardaddies, maar ook het entertainmentduo de Flamingo’s zien in de jaren die volgen het levenslicht. Hier wordt door onder andere de horecaeigenaren, KVW-mafbeheer en de Ossefeesten weer dapper op ingespeeld.
Een recent ontstaan evenement waar deze twee werelden elkaar ontmoeten, is Stinkpop. Waar met veel humor, lef en organisatietalent het cultureel erfgoed wordt samengebracht met het moderne muzikale landschap.
Concluderend kunnen we stellen dat we vooral trots mogen zijn op ons Brits cultureel erfgoed. Een beetje Maasbrees chauvinisme heeft ten slotte nog nooit iemand kwaad gedaan. En met lef, gemeenschapszin, organisatietalent en creativiteit kunnen we volledige zalen op de kop zetten.
Maar laten we dit niet voor lief nemen: ik wil iedereen met meer (of minder) podiumervaring dan ook graag oproepen om hun (mogelijk onontdekt) muzikale talent tot uiting te laten komen. Want wij zijn nog lang niet klaar in Maasbree.
