30 jarig jubileum Jacques Janssen
Door: Lara Savelkoul
Op een mooie zondagmorgen vertrek ik richting dokter Jacques Janssen. Jacques heeft net zijn 30 jarig jubileum gevierd als huisarts in Maasbree. In al die jaren heeft hij het dorp zien veranderen, de gezondheidszorg zien veranderen en zijn eigen praktijk zien veranderen. De hoogste tijd dat we een keertje met hem gaan zitten en eens vragen, hoe het met de dokter gaat.
Zuid-Limburgse Breetse
Jacques is geboren in Stein en vanaf zijn twaalfde woonde hij in Echt. Hij studeerde in Maastricht. Een echte Zuid-Limburger, die na al die tijd toch al echt als een Breetse klinkt. Al pik ik er als mede Zuid-Limburger nog wel een paar woordjes uit, die ik ook gebruik.
In tegenstelling tot nu, was er een groot overschot aan huisartsen. Gelukkig landde Jacques hier in Maasbree. Hij volgde Jan van Leer op en samen met Leo Theunissen ging hij aan de slag voor de patiënten van de praktijk. Die destijds uit twee huisartsen, één doktersassistente en één meewerkende echtgenote bestond. De beperkte praktijk zorgde er wel voor dat Jacques gezinsleven zich wel moest aanpassen aan zijn onregelmatige werktijden en aan het feit dat hij elk moment weg kon worden geroepen. Gelukkig is zijn gezin goed aangepast aan dit leven en heeft het nooit tot grote problemen geleid.
Veranderingen zijn echt niet altijd slecht
De praktijk is door de jaren heen niet alleen twee keer van locatie veranderd, maar ook groter geworden én de zorg is veranderd.
“In de beginjaren kwamen mensen binnen met klachten, die verhielp je zo goed en zo kwaad als je kon, of je stuurde ze door naar een specialist, tegenwoordig behandelen we niet alleen klachten, maar leveren we steeds meer preventieve zorg” zegt Jacques. Preventieve zorg, zo legt hij uit, is het voorkomen van complicaties. Zoals bijvoorbeeld bij suikerziekte. Door patiënten te helpen met het reguleren van hun insuline, zorg je ervoor dat ze minder, of later de negatieve symptomen van de ziekte krijgen. Dat is een verandering in de zorg, die er voor zorgt dat je meer personeel nodig hebt in de praktijk, maar wat wel beter is voor onze patiënten.
Tegenwoordig spelen huisartsen ook een rol in de nazorg wanneer patiënten naar het ziekenhuis zijn geweest. Zowel de preventieve zorg als de nazorg kan prima geleverd worden door de assistentes. “Alles wat de assistentes doen, wordt afgestemd met de dokter, dus het zijn andere handen, maar wel hetzelfde advies. Het is wel jammer dat veel mensen de assistenten nog steeds zien als een “horde” die ze moeten nemen om bij de dokter te komen” glimlacht Jacques. Hij begrijpt het sentiment, maar de assistentes weten wat ze doen en alles wordt afgestemd. Op deze manier kunnen mensen gewoon sneller geholpen worden.
Ook het dorp is veranderd
Ook Maasbree is veranderd. “Toen ik begon in Maasbree, hadden we geen faciliteiten voor de ouderenzorg, de ouderen gingen toen naar Baarlo of andere plaatsen, waardoor ze uitgeschreven werden bij de huisartsenpraktijk van Maasbree, tegenwoordig kunnen onze ouderen in Maasbree blijven. Dit heeft er voor gezorgd dat we ook meer mensen mogen begeleiden naar het einde van hun leven. En hoe droevig de omstandigheden ook zijn, als huisarts kun je zowel patiënten als de familie gerust stellen door ze te adviseren”.
De zorg moet anders
Corona heeft de eerste grote verandering doorgezet in de manier waarop er gewerkt wordt in de huisartsenpraktijk in Maasbree. “Er was maar een beperkte ruimte beschikbaar voor de patiënten om veilig op hun afspraak met de huisarts te kunnen wachten, hierdoor werden we gedwongen om anders te gaan werken”. Deze andere werkwijze had als gevolg dat de lengte van de afspraken bij de huisartsen zelf verdubbeld werd van 10 naar 20 minuten gesprekken. Zo kon er betere zorg verleend worden en konden ook de assistentes beter tot hun recht komen.
Maar in de toekomst zullen we nog meer mensen en geld tekort komen in de zorg. Er zullen zaken moeten veranderen. Dat betekent dat mensen ook hun vragen per mail kunnen stellen, dan krijgen ze geen persoonlijk contact, maar wel sneller een antwoord. Als mensen zich zorgen maken over een plekje op de huid, dan kunnen ze met de telefoon een foto maken en doorsturen, geen persoonlijk contact, maar wel een antwoord. Daar zit toch de toekomst voor de zorg in. Dat doet niets af aan de kwaliteit, maar minder persoonlijk wordt het volgens Jacques wel.
De koek is nog lang niet op
Na 30 jaar is Jacques nog even gedreven als toen hij net begon. Sinds januari is hij weer volwaardig aan de slag, nadat hij zelf met gezondheidsklachten te maken kreeg. “Mijn collega’s hebben mijn patiënten opgevangen en dat hebben ze heel goed gedaan. Ik ben wel blij dat ik sinds januari weer zelf een volwaardig steentje kan bijdragen”, vertelt Jacques.
Ik vraag hem uiteindelijk wat hij het mooiste vindt aan het zijn van een huisarts. “Ik ben blij dat je deze vraag stelt”, zegt hij glunderend. “Ik vind het heel bijzonder om te zien hoe dankbaar dat mensen zijn. Een kaartje sturen naar de dokter om hem te bedanken, dat is iets waar ik zelf niet snel aan zou denken” zegt hij trots. Hij vindt het geen enkel probleem dat mensen hun symptomen googlen en met de dokter meedenken. “Dat bewijst mij alleen maar dat mensen er serieus mee bezig zijn.” En het allermooiste aan het beroep vindt hij het feit dat mensen hem vertrouwen met hun gezondheid, het grootste goed dat mensen hebben. En alleen al dat feit, maakt hem trots om al 30 jaar één van onze dokters te zijn.
