Door: Wim Hermans
Interview met Henk Eickes, schrijver van het sprookjesboek Bree-Duuster.
In de woonkamer van de familie Eickes, met een kop koffie aan tafel, raken we na het ophalen van een aantal ervaringen in een boeiend gesprek over het ontstaan van Henks vorig jaar uitgegeven sprookjesboek Bree-Duuster.
Bree – voor kinderen en goedgelovige volwassenen.
Duuster – voor volwassenen en andere kinderen.
De titels van de verhalen in dit boek zetten je al direct aan tot denken en je eigen fantasie wordt meteen geprikkeld.
Hoe is Henk tot deze opzet gekomen? Heeft hij ervaring met schrijven? Waarom een sprookjesboek? Waarom zó’n sprookjesboek? Fictie, non-fictie, mythe, sage?
Aanleiding tot het bijzondere sprookjesboek was een vraag aan Henk vanuit KVW een aantal jaren geleden om een sprookje te leveren voor het jubileumboek. Het verhaal was klaar en werd goed ontvangen, maar er was een probleem. Het moest flink ingekort gaan worden om in te passen naast de andere artikelen in de uitgave.
Het verhaal zou dan wel erg aangepast moeten worden en aan kracht verliezen. Reden voor Henk om aan te geven “laat dit deel van mij er toch maar uit”, want inkorten of helemaal herschrijven zou het verhaal geen goed doen. Zo werd samen besloten dus om dit sprookje niet op te nemen in het KVW-boek.
Intussen was bij Henk – die voorheen al schrijverservaring had met artikelen in clubbladen, schoolkrantartikelen, teksten voor het Vestelaovesbook van D’n Hab, zijn vroegere gedrevenheid die hij al had bij opstellen schrijven- stevig aangewakkerd.
Hij voelde dat hij volop plezier en genoegen haalde uit het schrijven van deze verhalen en kwam zo op het idee om deze te gaan bundelen en naar buiten brengen. Een boek uitbrengen dus. Geen gewoon boek maar een bijzonder sprookjesboek met een “lichter” genre (voor kinderen en goedgelovige volwassenen) en een deel met pittigere belevenissen(voor volwassenen en “andere kinderen”). Twee “genre-gezichten” in één boek. Niet achter elkaar. Niet onder elkaar. Maar allebei voorin. Je kunt het boek oppakken zoals je maar wilt. Je kunt altijd meteen beginnen met lezen. Een sprookjesboek dat daarmee “altijd goed ligt”.
Gelukkig had hij bij zijn eerste verhaal (Balder) voor KVW al zelf voor een illustrator gezocht. Dat werd zonder twijfel de artistieke Leon Peeters (uit Baarlo) die hij kende uit eerdere samenwerkingen. Leon zet de beleving in de verhalen door zijn prachtige illustraties extra kracht bij.
Henk vertelt voluit over hoe hij geïnspireerd werd door zijn verhalen vertellende pap vroeger, ’s avonds voor het slapen gaan. Over de avonturen zijn grote TV-held Floris toen hij naar de lagere school ging. En hoe ze met vrienden deze avonturen na schooltijd naspeelden in hun buurt. In de wei die ze als speelterrein gebruikten, met zelf gegraven holen en tunnels, waar ze heldengevechten hielden inclusief valpartijen in de brandnetels. En dat helemaal zonder iPad of Netflix…
Van hieruit duiken we de inhoud van het boek in. Fictie of non-fictie? Is het werkelijkheid met een vleugje fantasie of fantasie met veel werkelijkheid?
Maakt niet uit! Die perceptie is aan de lezer en hoeft vooral niet in een hokje te passen.
Begin gewoon te lezen en je wordt vanzelf meegenomen in situaties met een stuk herkenning en een extra beleving die je fantasie verder prikkelt.
Het sprookjesconcept vormt de basis startend met een plot in de omgeving Bree. Een personage, karakter, een conflict. Er was eens… vanuit een underdogpositie via verwikkelingen en magie naar een “goede” afloop. Er vinden echter ook verrassende wendingen plaats in de verhalen zoals bij Duuster zonder dat ze nog “lang en gelukkig leven…”
De sprookjes in Bree-Duuster hebben een vertrekpunt vanuit historie en herkenbare buurtschappen uit Bree en omstreken. Een stukje geschiedenisrealiteit over Bree die met de lezer gedeeld wordt. Ze vervoeren je daarna al snel naar de belevenissen van een sprookjeswereld met treffende benamingen en typeringen van personages. Je gaat jezelf door het verhaal van Henk en de tekeningen van Leon een beeld vormen van de karakters (visualiseren zou een bekend voetbalcoach zeggen) en herkenning zoeken. Herkenning en je tegelijkertijd voorbereiden op een andere wending dan verwacht.… de lezer is aan zet.
